Nikola Gruevski
КАКО ЗГАСНА ТЕЛИВИЗИЈАТА А1 И КАКО БРУТАЛНО ТИЕ УНИШТУВАА МЕДИУМИ И МАЛТРЕТИРАА НИВНИ ПРЕДСТАВНИЦИ
Вчера Стево Пендаровски зборувал на темата за згаснувањето на телевизијата А1 во 2011 година во смисла дека ние сме биле “такви” а ним на памет не би им паднало такво нешто да направат.
Идејата на Пендаровски е дека тој и партијата која го кандидира да ги престави дека функционираат многу демократски и европски.
Но дали е така?
Очигледно Пендаровски заборавил дека тие веќе го направија тоа само шест години подоцна, со затворањето на “ТВ Нова” во 2017 година.
Само што ја превземаа власта, најбрутално го нападнаа сопственикот на телевизијата преку неговиот главен бизнис - градежништвото , му креираа конструирани случаи, го анатемисаа во јавноста преку веќе контролираните и дел од нив преплашени медиуми, го пратија на суд во кој немаше никаква атмосфера, ниту смелост, поинаку да одлучи од тоа што “владетелот” Заев очекуваше, и го држеа во затвор околу пет години. Пет години! Нормално, телевизијата која остана без подршката на сопственикот набрзо атрофираше и згасна, додека паралелно се создаваше нова телевизија, преку која видовме подоцна дека покрај заштитата на интересите на “демократската” власт, какви други рекетарски активности се одвивале во соработка со специјалниот јавен обвинител Катица Јанева, но и по други канали за кои јавноста се запозна кога излегоа видео снимки и пукнаа аферите Рекет 1 и 2, во кои сопственикот и Јанева се жртвуваа за да се спаси тогашниот “владетел”.
Тоа е демократијата на СДСМ и Стево Пендаровски.
Сопственикот на ТВ Нова формално гледано беше осуден дека во некој тендер при отворањето на трндерот не поседувал некоја машина од градежниот бизнис, иако веќе имал склучено договор за набавка и платен аванс. Во меѓувреме согласно договорот и авснсот машината не само што стигнала туку и истиот целосно ја завршил работата која се барала со јавната набавка. Секако дека судот можел да го толкува предметот поинаку врз основа на веќе склучениот договор, платен аванс и целосно завршена работа, но јасно е дека на обвинителството и судот им било се протолкувано од кабинетот на Заев и пратено по човек како инструкција. Секако да стануваше збор за некој од власта, судот поинаку ќе протолкуваше.
Не помогнаа во тоа време ни протести на новинарите на ТВ Нова кои останаа без работа, разни апели, докажувања, ни ништо.
Разликата беше што Велија Рамковски своевремено во 2011 година ги втурна новинарите физички да ги попречуваат преставниците на државните институции да извршат контрола, и да му бидат жив штит, а сопственикот на “ТВ Нова” не ги доведе во таква ситуација.
Неформално причината за акцијата беше затоа што таа информативна телевизија која имаше брз раст на гледаноста ја говореше вистината во едно тешки време на рушење на власта преку специјална надворешна операција за рушење влада преку безбедносен систем, со цел инсталирање нова марионетска власт, што ним од власта, кои претходно беа опозиција не им се допаѓаше, а и на некои други центри на моќ очигледно многу им пречеше. Т.н. “шарена револуција” беше само дел од инструментите на операцијата.
Покрај ова по доаѓањето на Заев на функцијата премиер со години “под жестока опсада” преку партиски контролираното од власта и корумпирано специјално јавно обвинителство (СЈО) беа и други медиуми, и веројатно да не беа интервенциите на меѓународниот фактор, а од некој медиуми и подршката на СДСМ за сѐ што тие промовираа, барем дел од нив ќе завршеа како телевизијата Нова и нејзиниот сопственик.
Па така под жесток напад беше и најгледаната телевизија Сител со влезен СЈО кај нив и запленети сите документи од телевизијата. Сопственикот и некои околу него беа повикувани на расписти и држени под закана, тензија и страв подолг период итн.
Главниот уредник на порталот “Вечер” и на ТВ Сител до скоро, со години го влечеа по судови и правеа сѐ да го компромитираат, а на сопственикот на Канал 5 од она што знам е дека му направија големи обструкции во приватниот бизнис преку други институции под нивна контрола, инвестиции кои му се надвор од телевизискиот бизнис.
Во повеќе наврати слушавме јавно од самиот медиум како телевизијата Алфа е “под опсада” на сите државни репресивни органи и инспекции.
За една од трлевизиите “ТВ 24” јавна тајна е дека де факто е во сопственост на двата брата од Струмица, но дејуре е во сопственост на некој друг, т.н. чувар на сопственоста, преку кој гангстерскиот клан треба да има влијание особено ако дојдат некој критични ситуации за оваа мафијашка структура, која со години ја злоупотребува политичката моќ за лично богатење, а потоа изнесување на парите надвор од државата. Телевизијата според она што се зборува има некој формален сопственик, за да нема коментари околу тоа.
Имаше и други вакви примери, но ова се само неколку од нив.
Нема ни да ја почнувам темата колку портали се во де факто сопственост на СДСМ, а глумат независни.
***
Но, ќе се навратам на затворањето на телевизијата А1 и ќе одговорам на две прашања:
1. Кој всушност беше Велија Рамковски, сопственикот на телевизијата А1, што тој правеше и како се однесуваше?
2. Зошто и како згасна работата на телевизија?
1.Велија Рамковски беше класичен локален рекетар и уценувач во медиумскиот бизнис. Школски пример на не многу софистициран бизнисмен од мала сиромашна земја на Балканот, стекнат со моќно оружје во неговите раце, со кое може да уништи скоро секого.
Беше јавна тајна дека тој рекетираше, или се обидуваше да рекетира фирми, банки, бизнисмени и политичари, односно кого ќе стигне што ќе му застанеше на патот во неговите бизнис цели.
Тој навистина имаше најгледана телевизија и очигледно имаше способност да го направи тоа, во годините кога сеуште немаше медиумска конкуренција. Познато е дека довербата и гледаноста во еден медиум, особено телевизиски многу бавно се гради, и тој бизнис во голема мера функционира и на навика кај гледачите, особено ако има константно добра понуда на серии, филмови, забавни емисии, спорт итн за што треба многу пари. А1 и Велија имаа и пари и добра понуда во тој сегмент.
Но, телевизијата ја користеше и ја разбираше како средство за правење пари за сопственикот, на не многу чесен начин.
Повеќе од убеден сум дека Стево Пендаровски и сите од СДСМ кои беа на високи функции во тоа време, го знаат тоа, бидејќи Велија не криеше многу што прави и не бираше со кого го прави тоа.
Велија на многумина се закануваше и тоа лично, дека ќе биде медиумски линчуван и уништен доколку не прифати нешто што бара. Беше јавна тајна неговиот стил на работње.
Се чувствуваше многу моќен и сакаше да го демонстрира тоа и многу скапо да го наплати, но на не чесен начин.
Мнозинството од народот не го знаеше тоа и веруваше на А1 телевизијата. Гледачите уживаа во најскапите серии, забавни емисии, спортска програма итн.
Велија беше ангажирал голем број од најдобрите новинари и уредници, добро ги плаќаше, работеа за него и ги исполнуваа неговите инструкции. Според нивните кажувања, тој бил коректен со нив и ги негувал личните односи со нив, им помагал и слично, бидејќи знаеше покрај мафијашките систем кој го беше воспоставил, дека тие ја носат во голема мерка неговата сила.
Тој имаше бројни обиди да ме уценува и мене како премиер. Не му бев ни прв, а веројатно немаше да сум и последен ако не се случеа некои настани.
Речиси немаше средба а да немаше некакви барања и уцени. Многу пати доаѓаше да ми каже, а некогаш и да ми најави дека неговата телевизија и весници најжестоко ќе ме напаѓаат се додека не ги исполнам неговите барања и желби, кои најчесто беа поврзани со неговото лично богатење и зголемување на неговата моќ. И секогаш, во стилот на класичен мафијаш ги исполнуваше заканите.
Сепак, за разлика од она со што сѐ соочуваа моите претходници, владата која ја предводев имаше толку многу бројни успеси и реализирани ветувања, што тоа и обезбеди силна доверба кај гласачите, па некако беше станата прилично отпорна на секојдневните “земјотреси” кои ги создаваше Велија преку неговата медиумска империја.
Неговиот проблем беше што со “амплитудите на земјотрес” со кои претходно рушел згради (читај: целосно рушење доверба на политичари и партии со манипулативни, лажни или полувистините вести), со нас, заради резултатите кои секој ден се гледаа и чувствуваа од нашето работење, и од “најсилниот негов земјотрес” одвај ќе паднеше некоја плочка или делче од фасадата, штети кои брзо се санираа. Нашата неуморно работа и резултати, искрениот пристап и темпото и одговорноста со која работевме беа толку силна “арматура на објектот”, што секојдневните “земјотреси” создавани од него ги издржуваше без сигнал дека ќе попушти. Тоа го правеше дополнително по гневен и повеќе фрустриран.
Знаеше најбрутално да демонстрира моќ и директно пред мене од мојата канцеларија, одкако ќе побара прием и ќе дојде да ми ја изложи темата и заканата ако не се исполни тоа, и одкако ќе биде одбиен да им дава телефонска инструкција на новинарите “да ја тераат темата посилно”, со конкретни инструкции како тоа да го прават, некогаш ставајќи го на т.н. “спикерфоун” новинарот без знаење и негово информирање, давајќи му инструкции како и во кој правец да се фокусира на некој случај, со кој требаше да бидеме под притисок и да ги исполниме неговите очекувања.
Веќе во вечерните вести, кои во тоа време беа погледани можеби од сите други телевизии заедно, тоа го гледав, ја гледав нарачката на газдата направена пред мене.
А што беа неговите очекувања и барања? Некогаш да добие некоја привилегија или тендер, да им бидат скратени парите од владините кампањи на другите телевизии и да се пренасочат во неговите медиуми, некој министер нешто да му заврши или потпише, во некој од неговите други бизниси, некој друг бизнисмен да биде притиснат од владата, за тој да оствари интерес и слично.
Понекогаш имаше и општествени идеи или предлози како да се водат одредени политики. Некои од нив беа корисни идеи, и таквите ги прифаќаме, но она што сметавме дека не е добро, го отфрливме.
Сето тоа го “издржував на нозе” без било какви последици за Рамковски со години. Се со цел да не бидеме критикувани дека медиумите ги држиме под притисок и ја гушуме нивната слобода.
Тој беше навикнат премиерите да ги уценува и да му бидат сервилни, особено ако имаше реален матерјал. Во мојот случај тоа можеше само со лаги и манипулации, од кои активно се браневме докажувајќи дека тоа не е точно. Да, одговаравме на секој злонамерен напад, со соопштенија, прес конференции, изјави за медиумите или гостувања во емисии во други телевизии.
Инаку Велија го знаев уште од времето кога бев министер за трговија во 1999 година, а потоа и за финансии од 2000 до 2002 година, кога Љубчо Георгиевски беше премиер кој исто така беше таргет на Велија.
Едниставно, сите од чија моќ тој можеше да профитира беа предмет на уцена.
Така цели пет години со кампањските напади чии мотив беа исклучиво од лукративна природа кон мене и моите соработници се справував некако.
Се навикнавме некако на таков живот и секојдневие и тоа ни стана нормално.
Во тоа време се сеќавам во неколку наврати доаѓаа и преставници на една значајна амбасада кај мене да изразат незадоволство дека Рамковски извршил измама на некој фонд од нивната држава, од кој добил пари за развој на телевизијата од некој проект за унапредување на демократиите и медиумите во поновите демократии, а наместо за тоа тој тие пари ги употребил во друг бизнис што нема врска со телевизијата.
Барале да им ги врати бидејќи тоа биле јавни пари, на нивните даночни обврзници, но никогаш не им ги вратил.
Во една прилика прилично луто еден нивни амбасадор веројатно со право ме праша: “има ли некој храбар во оваа држава да му се спротистави на овој криминалец?”
Но, изненадувачки за мене беше што кога Рамковски се соочи со законот и правдата заради негово флагрантно кршење, амбасадорот јавно ми изрази загриженост за уназадување на демократијата и слободата на медиумите.
Денес во Македонија има повеќе и помалку гледани телевизии и читани медиуми. Но, нема таква која толку се одвојуваше од другите и имаше таква моќ, како А1 тогаш. Затоа оние кои се помлади и не го паметат тоа време, не можат да направат компарација.
Но,главниот проблем беше што и дел од бизнисот во земјата страдаше и беше под пресија и уцена.
Бројни претприемачи ме информираа дека се под притисок да прават чекори во бизнисот во негова корист бидејќи им се заканува со моќта на неговите медиуми, а некои и ги нападна со најподли лаги, од типот дека имаат на пример опасни, не квалитетни или канцерогени производи, дека направиле некои не чесни и незаконски работи, па телевизијата освен што го уриваше нивниот бизнис, вршеше и јавен притисок на државните институции да влезат во контроли и да пронајдат нешто што го нема.
Народот многу и веруваше на телевизијата и иако јавно предупредувавме дека медиумот често пати е не објективен, тоа само делумно беше целосно прифатено.
Бизнисмените кои ги изнесуваа заканите од Рамковски секогаш кога ќе ги упатив да пројават во институциите, одбиваа нивните случаи да ги пријават во полицијата или обвинителството, бидејќи Рамковски го гледаа како по моќен и од државата, што во нивната перцепција значеше дека ако го пријават, веруваа дека тоа не само што нема да им помогне, туку и ќе ги доведе под уште поголеми проблеми со Рамковски преку неговите медиуми и можност со моќта на неговата медиумска империја да им го уништи бизнисот и да им предизвика и други штети.
Некаде на почетокот на 2010 година дојде еден директор на банка од Македонија во мојата канцеларија. Разговаравме на повеќе теми и на крајот ми кажа дека чувствува потреба да ме извести дека ме спомнал во еден извештај на банката каде е директор испратен како отчет до банката мајка/сопственик од друга држава, правдајќи се зошто некои пласмани/кредити им пропаѓаат, а не го активираат механизмот за наплата.
Во извештајот напишал дека кредитот е на некоја фирма на или поврзана со Велија Рамковски, личност кој ја има најсилната групација на медиуми, со која е семоќен во државата и никој ништо не му може. Додал и дека разговарал со Рамковски и дека тој директно му кажал дека само ако се обиде да го наплати кредитот веднаш ќе започне со силна и долготрајна кампања во која секојдневно ќе ги убедува граѓаните и штедачите дека банката е пред пропаѓање и доколку не си ги повлечат парите многу брзо банката ќе пропадне и ќе ги загубат. Исто така директно му кажал, дека нема да застане со кампањата додека не ја уништи банката.
“Вие знаете господине премиер какви последици може да настанат ако се урниса довербата во една банка по еден таков атак од неколку влијателни медиуми” ми се обрати учтиво и внимателно искусениот банкар. “Јас неколку пати ви кажав со што се соочувам. И не само јас, туку знам дека и многу луѓе од бизнисот исто така.
Јас знам дека вие не можете односно не смеете да се спротивставите на овој човек бидејќи е многу моќен и нормално е да се плашите дека и вас ќе ве уништи, и знам дека може да го направи тоа. Од друга страна дополнителни е заштитен заради природата на декноста, медиуми. Ниту еден премиер пред вас немаше сила и храброст силно и одлучно да му се спротистави. Затоа единствен излез ми беше да ја известам централата (банката мајка во друга земја) дека тој кредит нема да може никогаш да се наплати и дека ќе биде отпишан, затоа што станува збор за човек кој е помоќен од државата, дека ни амбасадите на најмоќните земји неможат да го натераат да врати долг кон фондови од нивните земји кои дале јавни пари од нивните даночни обврзници, дека и Премиерот на државта не може да се справи со него, и дека нема начин да се наплати тој долг на банката без да се предизвика сериозна репутациска штета, како што немаше начин ни да се одбие да му се одобри тој кредит, тогаш кога му се одобри.
“Сакам чесно да ви кажан вам дека така известив”, продолжи банкарот, “не сакам да дознаете од друг. Јас, и повеќето бизнисмени сме многу задоволни од владата, од економските мерки кои ги превзема, и навистина никаде не сакам да зборувам нешто негативно за вас, затоа што вашата работа и проекти многу ни помогнаа на сите, но овде беше неизбежно да ве спомнам, и решив да ви кажам, не сакам од друг да разберете. Немојте да го сваќате лично, едноставно немав друг избор”.
Потоа човекот продолжи да се извинува што така напишал во извештајот, на што јас воопшто не му пререков бидејќи навистина однадвор така изгледаа работите.
Размислував. Помислив дека јас имав право да трпам на свој грб уцени од Велија колку што сакам.
До некаде имав право да ги натерам и министрите на тоа малтретирање.
Но, заклучив дека немам право, тоа да го наметнам над целото општество, со не активност за да избегнам поголеми проблеми.
Со обзир што никој не сакаше да даде пријава против Рамковски, а сите се жалеа, јас ги известив одговорните преставници на институциите со какви информации располагам и побарав да ги проверат.
Од тој момент јас престанав да се интересирам за овој случај. Одговорно побарав од институциите да ги проверат гласините и информациите, ставајќи ги настрана моите искуства со него и тоа беше она што можев и требаше да го сторам.
2.Кога сѐ заврши дознав што понатаму се случувало.
Инститициите почнале тивко и дискретно да истражуваат, по што во тој процес дошле до многу повеќе сознанија од оние кои јас им ги кажав.
Тие сознанија биле основа за отворање предмет и обезбедување од судот законски издадени мерки за следење на Рамковски кое траело повеќе месеци, мислам 7-8 месеци.
Во меѓувреме животот течеше како и претходно. Рамковски очигледно овој пат немал брза дојава и не крена некоја нова узбуна надвор од вообичаеното секојдневно малтретирање со напади кон кого ќе стигне, туку си продолжи со својот постојан стил на работа. Целта на не тие напади без основ беше да биде поканет на средба и да му се понуди некаков договор за соработка во рамките на неговите очекувања. Тоа не се случи.
Институциите, според информациите кои подоцна ги добив, во пред истрагата дошле до основани сомневања, поточно сигурни информации дека меѓудругото Рамковски затајува данок во големи износи. Дека има двојно сметководство. Едно за институциите, а друго за него и неговите потреби.
Паметам само дека со години дел од платите на вработените, вклучувајќи ги и новинарите делумно ги плаќал во кеш за да избегне плаќање данок. Собрано заедно стануваше збор за милиони евра притаен данок од државата низ годините.
Истрагата беше обезбедила сознанија и докази и за други кривични дела.
Кога конечно ја завршиле истрагата, на обвинителството им требале оригиналните документи со кои ќе го докажат крадењето данок од државата.
Дознале дека сето тоа Рамковски го крие во телевизијата каде очигледно сметал дека никој никогаш нема да се обиде и да се осмели да влезе со цел правење контрола.
Дејноста медиум е многу чувствителна за истраги, а кога станува збор за толку моќен медиум со безкорпулозен сопственик добри конектиран сопственик, било речиси невозможно да се замисли дека таму туку-така ќе влезе инспекција.
Паметам претходно во претходните години кога по некој случаен редослед ќе се најавела рутинска контрола на финасиското работење на било која од фирмите на Рамковски, тој се јавуваше лично со закани од директор на УЈП, преку министер, па до премиер, изразувајќи незадоволство и закани.
Влегувањето во телевизијата А1 заради проверка на финсиското работење не можеше да помине без силен “вресок” и голем потрес во целата јавност, предизвикан од неговата силна медиумска машинерија.
Велија веќе во последните денови или недели нешто беше насетил и беше под полна мобилизација, а нападите врз владата беа утростручени за евентуална активност на институциите да изгледа како политичка пресметка.
Дента кога даночните инспектори отишле во телевизијата најпрвин најбезобразно биле физички попречени да влезат, што е преседан.
Тие побарале полициска заштита и полицијата да им обезбеди да си ја извршат својата регуларна работа.
Тогаш случајот медиумски експлодираше и јас како и другите не можев да не дознаам што се случува. Се распрашав и ми кажаа дека институциите имаат сигурни сознанија меѓудругото дека матерјалите и компјутерите со двојното книговодство од сите негови фирми Рамковски ги чува и крие во просториите на телевизијата, а тоа е крунски доказ на истрагата.
Што би направил друг премиер или самиот Стево Пендаровски на мое место?
Дали би им рекол “запрете иако имате сигурни информации за милиони украден данок од државата?”
Настана вонредна ситуација во јавноста.
Медиумите на Рамковски ја сензибилизираа јавноста и опозицијата предводена од СДСМ која виде добра шанса во сето тоа за да не прикаже како не демократска влада, а медиумите на Велија да ги добие за сојузници.
Новинарите од телевизијата добија инструкција да направат еден вид жив ѕид на влезот на телевизијата. Дојдоа и граѓани, главно членови и симпатизери на СДСМ.
Опозицијата го собра своето членство за како божем загрижени граѓани да дојдат да ја бранат телевизијата.
Полицијата и државните институции требаше да обезбедат влез во телевизијата и тука беше пресвртна точка кој ќе успее: Велија Рамковски со неговото криминално однесување или институциите на државата од која се крадело данок.
Полицијата обезбеди влез на даночните инспектори.
Таа вечер беше како вонредна ситуација во цела земја и главен настан во државата.
Велија Рамковски цела вечер беше на телевизијата во живо и беше видно воинствено расположен и видно расположен. Тој беше сигурен дека ќе излезе како победник, дека никој ништо не му може и дека овој настан ќе ја зголеми неговата моќ и влијание многукратно.
Зошто всушност тој беше сигурен во себе?
Тој имал очигледно добри доушници во последните часови или денови, или пак добра интуиција.
Во последен момент доказите во вреќи ги извадиле од телевизијата и ги сокриле во еден стан во општината Чаир.
Таа вечер беше вистински хаос пред телевизијата.
Инспекторите ги известиле нивните претпоставени дека не го нашле тоа што беа сигурни дека е таму.
Некаде околу полноќ личеше дека Велија е пред голем триумф над правдата.
Дека уште повеќе ќе продолжи со своето беснеење и дека конечно сите ќе видат дека ништо не може да го спречи во злоделата.
Но, некаде околу 1-2 часот по полноќ институциите обезбедија информација каде се сокриени доакзите за затајување данок и веднаш се упатија на адресата и ги пронајдоа.
Тогаш, околу 03 часот наутро, одкако се запленија доказите и очигледно Велија разбрал за тоа, по долго време добив порака од Велија Рамковски на мојот мобилен телефон која гласаше: “Да не ги рушиме сите мостови”.
Тоа беше очигледно дека кога дознал дека доказите се пронајдени, исчезнала насмевката и расположението од неговото лице, и горделивиот моќник на некој начин побара “примирје”.
Нормално, јас ја игнорирав пораката, бидејќи немав намера да се мешам во работата на институциите и да штитам човек кој со години, и повеќе од деценија свесно затајувал данок, пари со кои државата треба да купи апарати за болните, да даде плата на полицајците и наставниците или да даде субвенции на земјоделците.
По некоја вечер Велија излезе на неговиот медиум во една емисија со помирувачки тон, дека не треба вака, дека можеби и тие нешто претерале, и со онаа позната негова признавачка изјава: “СЕ ПРЕТЕРА И НОВИНАРСТВОТО”.
Не се претера новинарството колку што тој ја злоупотреби неговата моќ.
Без барање и притисок од него, немаше да се претера и новинарите сами немаше така да делуваат.
А без неговите активности кон фирми и банки, можеби и немаше да дознаеме дека со години го пљачкал и државниот буџет.
Потоа во следните недели сите новинари дадоа изјави во обвинителството дека платата (и наградите) им била давана дел на банкарска сметка со платен данок, а поголом дел во готовина и на рака со одбегнување да се плати данок.
Така Велија станал конкурентен над другите и ги ангажирал голем дел од најспособните новинари за да доволно добро ги плати и да ги претвори во негов инструмент за затајување на данок, за рекет, изнуда и за нечесно лично богатење.
Телевизијата А1 не беше затворена во тој момент, бидејќи институциите не ја нападнаа телевизијата туку криминалите на Велија.
Но, даночната управа по службена должност ги блокираше сите сметки за да си ги наплати не наплатените и затаени даноци, што набрзо предизвика колапс и стечај на фирмите на “газда Велија”, а во услови на стечај се губи и кинцесијата на телевизиијата, што се случи околу половина година подоцна од откривањето на доказите во декември 2010 година. Велија и групата со него беа осомничени а подоцна инпрогласени за виновни по повеќе квалификации меѓу кои “злосторничко здружување“, „даночно затајување“, „перење пари“, „злоупотреба на службена положба и овластување“, „оштетување или повластување на доверители“, „повреда на правата од индустриска сопственост и неовластена употреба на туѓа фирма“ и „спречување на докажување“ во периодот од 2006 до 2010 година. Истражните органи имаа индиции и за повеќе други кривични дела, но поднесоа пријави само за оние за кои обезбедија несоборливи докази.
Подоцна од неговото апсење и судење како и истото на луѓето со него, се правеше драма, а тој и луѓето со него жртва.
Новата власт во 2017 година го ослободи на недоиздржана казна и се обидуваше од него да направи жртва, но не им помина во јавноста. Тој сеуште најавува можности за формирање или обновување на телевизијата и секако со дрва и камења мава по мене во неговите повремени јавни настапи. Јас му посакувам здравје, повеќе разум и самокритичност.
Не можев да разберам како дозволил во своите криминални активности да ги вовлече и некои од неговите деца и луѓе кои му биле најлојални и блиски.
Тие настрадаа заради него, и неговите криминали, а не заради власта, иако сигурен сум дека тие секогаш ќе мислат поинаку.
Сите тие, како и најголем дел од новинарите останаа со гнев и омраза дека власта предводена од мене нешто лошо им направила. Им нарушила комодитет, загубиле работа, згаснат медиум, а некој од нив се соочиле со правдата, иако новинарите беа ослободени од одговорност и немаше судски дела кон нив.
Но, тоа е некритичко размислување. Тие што така мислат, не се потрудиле или не сакаат сеопфатно да го погледнат случајот.
Лесно е да се обвини друг, а најлесно власта или премиерот.
Но, за момент барем во себе нека помислат, што би направил секој од нив поединечно ако беше на мое место, под овие околности, или на местото на било кој рекетиран бизнисмен или банкар, или на местото на институциите на системот…
Дали би постапиле поинаку и како?
Никој не сакаше пропаѓање на телевизија А1 и никој не му мислеше ништо лошо, ниту денес му мисли, на Велија Рамковски. А уште помалку на вработените, новинарите, уредниците итн.
Тој сам си направи сѐ.
Тој си ја знае вистината и независно што зборува јавно, тој длабоко во себе знае кој е виновникот за згаснувањето на телевизијата А1 и неговата медиумска империја. А верувам и новинарите.
Знае и СДСМ и другите политичари, новинари, аналитичари, дипломати, барем оние од тоа време, бизнисмени итн.
Знае и Стево Пендаровски. Тој во тоа време беше советник на Бранко Црвенковски, а Бранко Црвенковски сигурен сум дека го почуствувал на својата кожа Велија, и ги слушнал многуте бизнисмени од тоа време кои сигурно и тогаш споделувале со што се соочуваат.